Ik was en ben nog steeds erg moe en heb minder eetlust maar verder kan ik best nog wat leuke dingen doen. De dagen beginnen meestal verschrikkelijk met misselijkheid en hoofdpijn maar in de loop van de dag ga ik me beter voelen. Dat is gunstig als je een avondje wil dansen want dat is meestal 's avonds. Van vriendin S. had ik met kerst een kaartje gekregen voor de Dance Classics avond. Ze kwam al vroeg met allerlei hapjes die ik dan wel op een vast tijdstip moest eten in verband met de Capecitabine, maar ik kon later natuurlijk gewoon verder eten. En ik voelde me goed genoeg om echt naar de dansavond te gaan. Het was heerlijk. Ik heb zelfs daadwerkelijk gedanst, moest wel regelmatig gaan zitten om mijn rug rust te gunnen en weet nu ook hoe je kauwgum uit je spijkerbroek krijgt* (welke idioot plakt er nu kauwgum op een zitblok). Maar het valt me op dat ik de laatste tijd opvallend weinig pijn heb. Dat moet toch haast wel een goed teken zijn. Het was wel jammer dat ik de volgende ochtend om half acht moest opstaan om te ontbijten en mijn chemo pillen te nemen. Ben die vaste tijdstippen nu al zo ongelooflijk zat.

Op Valentijnsdag helaas geen kaarten van stille aanbidders, maar Oudste kwam wel een zelfgebakken chocolade muffin in de vorm van een hart brengen. Het is sowieso ingewikkeld met mannen nu. Wie wil er nu een vrouw die ziek is en niet meer beter wordt?
Om weer eens helemaal te ontspannen heb ik mezelf vorige week een massage cadeau gedaan. Dat moet ik gewoon vaker doen want het was heerlijk. En voor de Leidsche Rijners onder de lezers, Renée is aan te bevelen http://www.massage-ontspanning.nl/ Ik durf nu ook weer een beetje vooruit te kijken en plannetjes te maken. Ik heb besloten dat ik na kuur vier een week weg ga. Niet het grote avontuur dat nog bovenaan mijn lijst staat (Marokko), maar mijn tweede thuis zoals Jongste het noemt.
* In de vriezer leggen, grootste gedeelte eraf halen en de rest met plakband verwijderen