woensdag 26 augustus 2015

rust

Het was niet "gewoon" een extreem laag Hb, het was "gewoon" uitgeput zijn omdat je te vaak over je grenzen bent gegaan. Althans, dat was de conclusie van de specialistisch verpleegkundige. Het was niet de vrouw die ik al zo vaak aan de telefoon had gehad maar een ander en eerlijk gezegd hoop ik dat ik haar nooit meer hoef te zien. Ik voelde me niet echt serieus genomen. Ze begon aan de telefoon al met "ah dan gaan we de Fentanyl ophogen". Terwijl het probleem de moeheid was en niet de pijn?!! Toen mocht ik toch langskomen, bloed prikken en even mijn bloeddruk laten meten. IJzergehalte was laag (5,9) maar te hoog om een zak bloed te geven. Bloeddruk was goed en de rest ook. Nouja, behalve die hoge hartslag maarja, ik had ook veel stress hè. En of ik wel goed sliep. Ze dwong me bijna om slaappillen te gaan nemen. Dat dacht ik dus niet!  Haar advies was veel te rusten en te slapen, maar wel elke dag een wandeling te maken van een half uur omdat dat goed voor mijn botten is. Een week later zou ze me bellen om te vragen hoe het ging.

Ik heb inderdaad veel geslapen en gerust en dat heeft zeker effect gehad. Ik ben  nog wel moe, maar zo uitgeput als anderhalve week geleden zeker niet. Ik ben zelfs zo gek geweest om een wandelingetje te maken. Wat natuurlijk helemaal niet ging omdat ik bijna door mijn benen heen zakte van vermoeidheid.  Toch ben ik van plan wat vaker te gaan lopen. Sinds ik weet dat ik uitgezaaide borstkanker heb doe ik bijna alles op de fiets. En lopen is inderdaad beter om je botten sterk te houden. Maar eerst maar eens wat meer energie krijgen! Overigens heeft de verpleegkundige niet meer teruggebeld. 

Vandaag had ik ook al te maken met een eigenwijs type. Omdat ik maandag een afspraak heb met de oncologe mocht ik vandaag wéér bloed prikken. Ik liet de dame van bloedafname mijn fantastische ader zien die ze mocht gebruiken en zei er meteen bij met welke naald en op welke manier ze het beste kon prikken (dikke naald, de boel goed vasthouden tegen het wegrollen en dan snel die naald erin raggen). Maar nee, dat was niet haar stijl zei ze. Dun naaldje, langzaam erin en wat denk je...twee keer naast geprikt. Uiteindelijk toch maar op de hand geprikt, zucht, dus nu loop ik weer met drie pleisters rond. Wie is hier nu de deskundige??? 

In de tussentijd is de schoolvakantie voorbij. Jongste is voor het eerst naar de middelbare school op een te grote fiets,  Oudste is begonnen aan haar examenjaar. Het koorseizoen is ook weer begonnen. Ik ben naar de eerste repetitie  geweest maar oh wat viel het tegen; ik kon de helft niet meezingen omdat ik te moe was. Werken is al helemaal geen optie. Ik ben gister wel even lang geweest maar zelfs dat was enorm vermoeiend. Ik vraag me steeds vaker af, hoe lang houd ik dit nog vol. Wie gaat er voor mij zorgen als het niet meer gaat? Ik wil er niet aan denken maar na de laatste maanden met veel  pijn en moeheid komt die gedachte toch steeds boven borrelen.  Ik laat het daar gewoon maar even borrelen denk ik.

zondag 16 augustus 2015

corfu

Alles draait om verwachtingen. Als je een half jaar lang bijna geen heftige pijnen meer hebt gehad en redelijk hebt kunnen lopen ga je er vanuit dat het voorlopig wel zo zal blijven. Of dat de pijn die je hebt wel snel zal wegtrekken. Of dat dan in ieder geval de verdubbeling van de pijnstillende Fentanyl wel zal helpen. En als je zo vaak in Griekenland bent geweest als ik vergeet je even dat de hitte misschien een iets andere uitwerking heeft op je lichaam als je net je laatste chemokuur hebt gehad. Of misschien kwam het door mijn chemobrains dat ik was vergeten dat ik kort geleden een chemo had gehad....

In ieder geval verliep de vakantie dus niet zoals ik had verwacht. We kwamen aan op een dag dat het tegen de 40 graden liep met een luchtvochtigheid van meer dan 90%. Dat is voor een gezond persoon al bijna niet vol te houden, laat staan voor iemand met kanker. Na een paar dagen heb ik contact opgenomen met de oncologie verpleegkundige omdat ik me ook helemaal niet lekker voelde. En de pijn alleen maar erger leek te worden. Advies van de verpleegkundige was om nu eindelijk toch die Oxycodon pilletjes te gaan slikken omdat de Fentanyl pleister waarschijnlijk eerder uitgewerkt was vanwege de hitte. Tot dan toe hield ik het vol met extra Ibuprofen. Helpt geweldig bij mij, maar is de pest voor je maag en nieren. Wonderbaarlijk genoeg werd ik niet misselijk van de Oxycodon. Wel erg slaperig. Jammer genoeg werkte de pijnstilling maar een paar uur.



Desondanks was het best leuk. Een fijn appartement, geweldig uitzicht, zwembad, katten...Met de bus zijn we nog naar wat andere plaatsen op Corfu geweest, op zulke dagen nam ik extra pijnstilling zodat ik in ieder geval een klein stukje kon lopen. We hadden een hele lieve hostess die 12 flessen water voor ons met de auto bracht. Van het Griekse eten heb ik niet veel kunnen genieten. Eetlust had ik helemaal niet, door de warmte of de Ibuprofen. Ik ben dan ook weer teveel afgevallen. 

Ook zijn we een dag op een boot weggeweest naar de eilanden Paxos en Anti Paxos. Heerlijk, want veel frisse lucht en ik hoefde alleen maar te zitten. Wat ook erg leuk was, dat ik mijn oude "oppaskindje" ontmoet heb.Zelf is zij nu natuurlijk een volwassen vrouw die zelf kinderen heeft, met een Griek getrouwd is en op Corfu woont. Jongste en haar oudste hadden veel lol in het zwembad bij het appartement waar haar ouders verbleven. 
De tweede week werd het weer iets beter (lees: iets koeler) en de pijn minder. En jawel, de laatste twee dagen kon ik gewoon lopen! Nouja, als het aan mijn heup lag. Nu werd de kortademigheid erger. Gister zijn we teruggekomen. Meteen langs mijn moeder, hoewel ik doodmoe was, en nog ben. Ze was gister jarig en werd 87, en ik had haar al te lang niet meer gezien. Gelukkig gaat het fysiek met haar een stuk beter. En de verrassing op haar gezicht dat we voor haar neus stonden was het het wel waard. 

Nu bijkomen. Ik heb te veel klachten om er niets mee te doen dus morgen het ziekenhuis maar weer bellen. Eigenlijk voel ik me gewoon heel erg ziek. Ik hoop maar dat het "gewoon" een extreem laag Hb is.....