zondag 16 augustus 2015

corfu

Alles draait om verwachtingen. Als je een half jaar lang bijna geen heftige pijnen meer hebt gehad en redelijk hebt kunnen lopen ga je er vanuit dat het voorlopig wel zo zal blijven. Of dat de pijn die je hebt wel snel zal wegtrekken. Of dat dan in ieder geval de verdubbeling van de pijnstillende Fentanyl wel zal helpen. En als je zo vaak in Griekenland bent geweest als ik vergeet je even dat de hitte misschien een iets andere uitwerking heeft op je lichaam als je net je laatste chemokuur hebt gehad. Of misschien kwam het door mijn chemobrains dat ik was vergeten dat ik kort geleden een chemo had gehad....

In ieder geval verliep de vakantie dus niet zoals ik had verwacht. We kwamen aan op een dag dat het tegen de 40 graden liep met een luchtvochtigheid van meer dan 90%. Dat is voor een gezond persoon al bijna niet vol te houden, laat staan voor iemand met kanker. Na een paar dagen heb ik contact opgenomen met de oncologie verpleegkundige omdat ik me ook helemaal niet lekker voelde. En de pijn alleen maar erger leek te worden. Advies van de verpleegkundige was om nu eindelijk toch die Oxycodon pilletjes te gaan slikken omdat de Fentanyl pleister waarschijnlijk eerder uitgewerkt was vanwege de hitte. Tot dan toe hield ik het vol met extra Ibuprofen. Helpt geweldig bij mij, maar is de pest voor je maag en nieren. Wonderbaarlijk genoeg werd ik niet misselijk van de Oxycodon. Wel erg slaperig. Jammer genoeg werkte de pijnstilling maar een paar uur.



Desondanks was het best leuk. Een fijn appartement, geweldig uitzicht, zwembad, katten...Met de bus zijn we nog naar wat andere plaatsen op Corfu geweest, op zulke dagen nam ik extra pijnstilling zodat ik in ieder geval een klein stukje kon lopen. We hadden een hele lieve hostess die 12 flessen water voor ons met de auto bracht. Van het Griekse eten heb ik niet veel kunnen genieten. Eetlust had ik helemaal niet, door de warmte of de Ibuprofen. Ik ben dan ook weer teveel afgevallen. 

Ook zijn we een dag op een boot weggeweest naar de eilanden Paxos en Anti Paxos. Heerlijk, want veel frisse lucht en ik hoefde alleen maar te zitten. Wat ook erg leuk was, dat ik mijn oude "oppaskindje" ontmoet heb.Zelf is zij nu natuurlijk een volwassen vrouw die zelf kinderen heeft, met een Griek getrouwd is en op Corfu woont. Jongste en haar oudste hadden veel lol in het zwembad bij het appartement waar haar ouders verbleven. 
De tweede week werd het weer iets beter (lees: iets koeler) en de pijn minder. En jawel, de laatste twee dagen kon ik gewoon lopen! Nouja, als het aan mijn heup lag. Nu werd de kortademigheid erger. Gister zijn we teruggekomen. Meteen langs mijn moeder, hoewel ik doodmoe was, en nog ben. Ze was gister jarig en werd 87, en ik had haar al te lang niet meer gezien. Gelukkig gaat het fysiek met haar een stuk beter. En de verrassing op haar gezicht dat we voor haar neus stonden was het het wel waard. 

Nu bijkomen. Ik heb te veel klachten om er niets mee te doen dus morgen het ziekenhuis maar weer bellen. Eigenlijk voel ik me gewoon heel erg ziek. Ik hoop maar dat het "gewoon" een extreem laag Hb is.....

1 opmerking:

  1. Welkom thuis! Ja, die hitte is echt erg hè? In de winter denk je:kan niet heet genoeg zijn.... Ik hoop dat je toch genoeg fijne momenten hebt gehad op vakantie en dat ze in het zkh inderdaad tegen je zeggen: hup, zakkie bloed en je voelt je weer oké! Liefs!

    BeantwoordenVerwijderen