Het lasergamen is begonnen. Maar zonder masker. Want natuurlijk is alles weer niet gelopen zoals ik verwacht had. Na de intake met dokter S. hoorde ik de rest van de week niets meer. De diëtiste belde wel en ik moest meteen stoppen met de flesjes voeding. Nu heb ik poeder gekregen, zo goed als smaakloos, dat je bij thee, koffie, sap, vla etc. kan voegen en dat extra koolhydraten en dus energie bevat. Ik ben er na drie dagen maar weer mee gestopt want ik bleef dezelfde problemen houden. Even een pauze dan maar en gewoon eten. Mijn eetlust is namelijk al weer een stuk beter. En ik slaap ook minder overdag. Het lijkt wel of het beter gaat....
Maandagochtend werd ik gebeld door het UMC. De eerste bestraling zou woensdag plaatsvinden. Ik vroeg hoe het dan zat met het masker dat nog gemaakt moest worden. Masker....nee daar stond niets van in de papieren. En ja, dan ging ze eerst maar even kijken of ze dokter S. te pakken kreeg om te vragen wat nou de bedoeling was. En nee, dan ging die bestraling woensdag niet door. Ik zou teruggebeld worden. En jawel, dinsdagmiddag ging de telefoon. Het was zowaar dokter S. himself. Hij vertelde me dat er niet een duidelijke massa in de kaak te zien was die de problemen verklaarde maar dat ik overal verspreid over mijn schedel, kaak én hersenschors (dat ook bestaat uit bot) uitzaaiingen had. Het is niet duidelijk waar het probleem nu precies zit. Omdat het bestralen van de kaak behoorlijke gevolgen heeft voor de mondholte, én omdat ik nu geen pijnklachten heb in de kaken hebben we besloten om voorlopig alleen het bekken te laten bestralen. Jammer van die gevoelloze kin, lip en tanden maar dat is dan maar zo.
Inmiddels zitten de eerste drie van de tien bestralingen er al weer op. Dankzij de super lieve leden van het koor waar ik zing heb ik voor bijna elke dag dat ik naar het UMC moet al iemand die me rijdt. E gaat veel tijd in zitten, en dan vooral in het rijden. De bestraling zelf duurt maar 30 seconden, maar gister was ik er ruim twee uur mee zoet, dankzij de file op de terugweg....Ik heb ook deze keer weer medicijnen tegen misselijkheid gekregen (smelttabletten deze keer, waarom weet ik niet maar ze zijn vies; je zou er bijna misselijk van worden) en tot nu toe helpt het goed. Er is een opleving van pijn maar dat is juist een goed teken en herkenbaar.
Na deze week van allerlei verschrikkelijke dingen die in de wereld gebeurden, miscommunicatie, storm (de schutting heeft het niet gehouden) en ander wat kleiner leed is het nu wel weer tijd voor wat leuke dingen. Ik heb eindelijk de Smule app in gebruik dankzij mijn nieuwe telefoon dus ik kan lekker zingen tot ik er gek van word. Er mag gestemd worden op de top 2000 (ik pleit nog steeds voor The Beatles op één). En Sinterklaas is in het land dus laat die letters maar komen. Nu eerst bijkomen van de week in goed gezelschap. Bijna net zo leuk als lasergamen. Nee, leuker :)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten