donderdag 14 april 2016

inspiratie

Na kuur vier, veel thee afspraken, een kunstexpo van Oudste en een bijna zomerse zondag was het dan tijd voor mijn lustrum Athene. Voor de vijfde keer naar Athene. Mijn  Athene, waar de sinaasappelbloesem (vooral 's nachts) heerlijk geurt, lunchen om 15.30 uur heel normaal is en uren duurt, de terrassen altijd vol zitten, je bij elk drankje standaard een glas water krijgt, niemand gehoord heeft van een plastic tasjes beleid (maar ze wel hergebruiken), de zon altijd schijnt als ik  er ben, de mandarijnen op de markt nog blaadjes hebben, je bij sommige supermarkten je winkelwagentje mee kan nemen en kan dumpen waar je wilt (want ze hebben personeel dat aan het eind van de dag alle wagentjes in de wijk verzamelt), de feta echt lekker is, in stoffige toeristen winkeltjes afdingen eerder regel dan uitzondering is, de lucht het mooiste blauw heeft dat er bestaat en je als kattenliefhebber je hart op kan halen. 













De eerste dagen was ik niet lekker, maar daarna heb ik me alleen maar goed gevoeld. Ik heb dus best nog wat kunnen ondernemen met mijn Griekse vriendinnen. Vooral de uitjes naar de kust (Porto Rafti en Kaap Sounio) waren geweldig. Dat is het Griekenland waar ik zo van hou. Ik ben enorm verwend, mocht natuurlijk bijna niets zelf betalen (en dat terwijl ze het zelf echt niet breed hebben) en wat hebben we gelachen. Madalena was een wandelende vertaalmachine zodat ik met iedereen goed kon communiceren. Alles waar ik blij van word zat in deze week: goed gezelschap, zon, prachtig uitzicht, zee, katten, lekker eten en schildpadden. Ik heb de hele week niet aan de kanker gedacht. En kreeg zelfs inspiratie om nieuwe dingen op te pakken in de toekomst. 


Toen ik aankwam en door het vliegtuigraampje Griekenland onder me zag verschijnen werd ik emotioneel omdat ik het gevoel had dat het laatste keer was dat ik voet op Griekse bodem zou zetten. Maar toen ik weg ging was dat gevoel helemaal verdwenen. Ik ga terug komen, zonder twijfel. Die Grieken zijn nog niet van me af! Ik heb pas 189 dagen in Griekenland doorgebracht, daar kan best nog wel wat bij.

En dan kom je terug op Schiphol. S. zou me met de auto komen ophalen. Omdat ik laat had ingecheckt (en dan krijg je een stoel aangewezen op rij 1...dat ga ik vaker doen!) was mijn koffer er al snel en terwijl ik naar de uitgang liep dacht ik nog "Goh wat grappig, er zijn mensen aan het zingen". S. was niet alleen gekomen maar had de dirigent en nog wat andere koorleden meegenomen. Wat een ontvangst, en ze hadden speciaal voor mij ook nog 'Hey Jude'  van de Beatles ingestudeerd. Thuis wachtten twee blije katten op me en was dankzij de buren J.en M.  mijn (voorheen bol getrokken) laminaat ook weer helemaal goed. Een mooiere thuiskomst had ik me niet kunnen wensen.

De volgende dag kon ik mijn rol als patiĆ«nt meteen weer oppakken. Bloed prikken in het ziekenhuis waar Svetlana een nieuw vat heeft ontdekt. En vervolgens op zijn Grieks heel relaxed een uurtje op de uitslag gewacht onder het genot van een smoothie. Alles was goed zodat ik diezelfde avond aan kuur nummer vijf mocht beginnen.  Het is een enorme overgang nu ik weer op vaste tijden moet eten maar ik heb me in geen tijden zo ontspannen gevoeld. En hoewel moe toch levenslustig . En vol inspiratie. Nu een film uitzoeken voor de volgende pauze week. Ik kan natuurlijk niet elke drie weken naar Griekenland gaan.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten