Het voordeel is dat je gewoon activiteiten kunt ondernemen en het lijkt alsof er niets aan de hand is. Een middagje met "mijn" moeders die ik al ken vanaf het moment dat we in Leidsche Rijn zijn komen te wonen en bij wie het altijd vertrouwd voelt. Een middag om nooit te vergeten, al was het maar vanwege de lange terugweg vanuit Dronten waarbij we ontdekten dat Almere overal is. Wat een enorme file!
In de tussentijd zijn alle kuren gewoon doorgegaan, kreeg ik toch weer last van mijn mond maar wordt het dure mondspoelmiddel echt niet vergoed. Vreemd dat een pruik van bijna 1000 euro wél vergoed wordt maar een middel waardoor je weer kan eten en poetsen niet. Omdat Oudste nu 18 jaar is liep ook de indicatie voor huishoudelijke hulp af. In Utrecht moet iemand die 18 jaar wordt het huishouden overnemen en vervalt de indicatie. Dat vond ik in ons geval niet eerlijk; Oudste heeft wel wat anders aan haar hoofd en bovendien woont ze ook maar de helft van de tijd bij mij. Ik had dus een nieuwe aanvraag ingediend bij WMO. Deze keer geen telefonisch gesprek, maar een echt huisbezoek van zowel iemand van het WMO loket als iemand van het buurtteam. Ze waren het al snel eens, hebben een dringend advies uitgebracht om de indicatie te verlengen en dat is ook gebeurd. Voor het komende jaar heb ik gewoon huishoudelijke hulp! Ze waren ook nog onder de indruk van de manier waarop ik mijn eigen sociale netwerk heb ingezet. De taxi app, de tuinvrouw en de diepvriesmaaltijden....dat schijnt toch niet gebruikelijk te zijn (maar wel heel handig!).
En toen was het tijd voor een item van mijn bucketlist (dat eigenlijk geen bucketlist is maar gewoon een inspiratielijstje om leuke dingen te doen). Weer was het Middelste die met me mee mocht en we hebben een geweldige avond in Paradiso gehad. Mayer Hawthorne (en zijn bandleden natuurlijk) gaf een geweldige show, we stonden vooraan en konden zelfs dansen. De sfeer was super. Maar blijkbaar ook zo vermoeiend dat ik de avonden daarna op de bank heb liggen slapen.
Ik vond het dan ook niet zo vreemd dat ik vrijdag op de ochtend van de kuur me wederom niet zo lekker voelde (dat was de week ervoor namelijk ook al). En ja, ik had ook een beetje hoofdpijn. Oudste en Jongste hadden die week ook net een buikvirus gehad, ik had zelf de griepprik gehaald en dus antistoffen aangemaakt, en elke keer als ik de dexamethason heb afgebouwd moet mijn lichaam weer even wennen. Maar die middag werd ik door de arts-assistent (die ik niet eens had gezien of gesproken die dag) gebeld dat ik de week erna naar de neuroloog moest. Blijkbaar had de verpleegkundige doorgegeven dat ik hoofdpijn had, ging de arts-assistent zich zorgen maken, heeft die overleg gehad met de dienstdoende specialist en is toen besloten dat er 'iets' is waar ik me geen zorgen over moet maken maar wat ik natuurlijk wel deed. Echt een fijne mededeling zo vlak voor het weekend op de dag dat mijn meiden hun verjaardag vieren.
Het werd toch een feestelijk weekend. Na ruim een uur darmkrampen (blijkbaar toch iets van dat virus opgelopen) een gezellige verjaardagsavond en de avond erna gaf Oudste een groot feest voor vrienden waarbij de vloer van mijn huiskamer eruit zag als een studentenkamer na een bierfeestje. Het was een groot succes en zo mooi om dat nog mee te mogen maken. Ik heb boven de rest van The Crown gekeken op Netflix en bedacht dat op mijn inspiratie lijstje ook zeker nog een kort tripje naar Engeland moet komen te staan. Er was weer weinig slaap maar dat is inmiddels ingehaald.
Deze week is dus spannend. Morgen in de PET scan en donderdag de uitslag én naar de neuroloog. Ik ben benieuwd of hij wel weet waarom ik kom. En ik ga er vanuit dat ik vrijdag gewoon weer een kuur krijg. En hoewel dat meestal niet zo lang duurt (een uur of twee) is een ieder welkom om eens mee te gaan. Ik ben altijd maar alleen en dat is best saai.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten