vrijdag 30 december 2016

donkere tijden

Dat ik een tijdje niet heb geschreven kan twee dingen betekenen. Ofwel het gaat zo goed dat er niet aan denk, ofwel het gaat zo slecht dat ik er geen energie voor heb. Helaas was dat laatste het geval.

De maanden november en december zijn voor mij altijd al zwaar geweest. Jarige kinderen, feestdagen en veel afspraken, gecombineerd met koude en korte dagen doen mij geen goed. En ik merk dat ik nu, met al die medicatie en chemokuren, nog veel gevoeliger ben geworden. Natuurlijk zijn de meeste activiteiten erg leuk, maar dat maakt het nog moeilijker om 'nee' te zeggen. Ik heb de laatste tijd dus teveel gedaan.

Daarnaast heb ik enorm veel stress gehad van grote fouten die in het ziekenhuis zijn gemaakt. Ik zal er niet teveel over uitweiden maar het ging in het kort gezegd over het niet volgen van protocollen waardoor ik onnodig bepaalde medicatie heb gekregen en (op dezelfde dag notabene) het meegeven van een recept van een andere patiënt.  Inmiddels heb ik een paar goede gesprekken gehad en voortaan een andere verpleegkundige. Maar leuk was anders. Het zal een tijdje duren voordat ik weer vertrouwen heb in de dagbehandeling.

In de tussentijd ging alles gewoon door. Sinterklaasfeest, rapportgesprekken, feesten van dochters en ik had ook bedacht om voor het einde van het jaar toch maar mijn haarstuk op te halen. Eerlijk gezegd heb ik hem (of haar?) nog niet vaak opgehad. Hoewel veel mensen vinden dat het net mijn eigen haar is vind ik dat zelf helemaal niet. Maar ik heb nu weer een extra keuze als het gaat om hoofd bedekking. 

En wat had ik een zin in de kerst. Dit jaar zouden de kinderen bij mij zijn op eerste kerstdag en de week erna had ik allemaal leuke afspraken staan. Maar voor de zoveelste keer na het stoppen met de Dexamethason werd ik ziek en niet zo'n klein beetje ook. Dit kan toch gewoon geen toeval meer zijn. Deze keer had ik er ook nog hoge koorts bij (en ja, ik heb vandaag op mijn kop gekregen in het ziekenhuis dat ik niet gebeld heb...). Ik heb dus op bed gelegen en de kinderen zijn eerder naar hun vader gegaan. Ook alle andere afspraken heb ik af moeten zeggen. Geen kerstliedjes zingen, geen kerstdiner, geen top2000 café (maar wel zwaaiende vriendinnen in beeld die na afloop ook nog een superleuke top2000 mok kwamen brengen). 

Vandaag was het dan eindelijk weer tijd voor een chemokuur. Maar ik voelde de bui al hangen. Ik heb namelijk nog steeds elke ochtend vrij hoge koorts en dan krijg je geen chemokuur. Maar gelukkig was er wél een aardige arts assistent die me serieus nam en het hele Dexamethason verhaal meeneemt in het overleg en een oplossing gaat zoeken. Als ik halverwege volgende week nog steeds koorts heb gaan ze verder onderzoek doen. Maar vooralsnog gaan we uit van een virus en moet ik rust houden. 

Tot slot nog even iets leuks. Ik heb weer een geweldig pakketje uit Griekenland gekregen. Geen kerstkaart dit jaar maar een schilderijtje met kersttafereel. Door dat soort dingen lukt het me om toch nog positief te blijven al valt het soms niet mee!


Geen opmerkingen:

Een reactie posten