dansen

En december werd beter! Tot nu toe heb ik bijna geen pijn, maar wel meer energie en eetlust. Wat goed uitkwam want ik had een hoop leuke activiteiten gepland. Samen met een oud klasgenootje had ik om te beginnen een reünie georganiseerd van onze oude klas 6 van de lagere school. Het was een groot succes. Ongelooflijk hoe herkenbaar iedereen nog was. Natuurlijk wist niet iedereen dat ik ziek ben en dat viel zwaar. Het vreemde is dat het voor mij al "gewoon" is, de wetenschap dat ik ongeneeslijk ziek ben, maar dat het voor mensen die het voor het eerst horen nog altijd erg emotioneel nieuws is. Of nouja, vreemd is het natuurlijk niet, maar het levert wel een vreemde situatie op.

Daarnaast waren er een aantal kerstoptredens van het koor waarbij er speciaal voor mij een stoel of barkruk werd geregeld zodat ik niet te lang hoefde te staan. Soms zelfs met een "P" erop, toevallig maar toch erg leuk. En afgelopen zaterdag bleek hoe goed de bestralingen hebben geholpen. Tijdens het bruiloftsfeest van onze dirigente (waar we natuurlijk óók weer hebben gezongen) heb ik zelfs een beetje gedanst! Het maakt me blij maar ergens  ook bang. Ik voelde weer eens hoe fijn het is om me goed te voelen en te kunnen bewegen maar hoe lang gaat dit duren? Ik weet dat er een moment komt dat ik hier weer afscheid van moet nemen. Niet aan denken maar.

Inmiddels heb ik ook een telefonisch gesprek gehad met de verzekeringsarts van het UWV. Ik vond dat ze voor een arts bijzonder weinig af wist van de medicatie die ik gebruik. En ze stelde wel erg veel vragen. Ze gaat mijn situatie nu voorleggen aan een commissie en die moet besluiten of ik recht heb op een IVA uitkering. Wordt vervolgd.

Ik mocht in één week ook wel twee keer een bezoek brengen aan het ziekenhuis. Dus ook al voel je je (relatief) goed, vergeten dat je ziek bent doe je alleen daardoor al niet. Ze hebben er wel het beste van gemaakt want er staat een reusachtige kerstboom bij de ingang en overal zijn lichtjes te zien. En er staat zelf een stal in de gang richting de apotheek. Het gesprek met de maatschappelijk werkster was gezellig te noemen en die met de oncoloog positief dus zo erg was het allemaal niet. In januari mag ik terugkomen voor een scan en bloedonderzoek en tot die tijd genieten van het feit dat ik me goed voel.

Minder leuk was de dag dat de  vrouw van de uitvaartmaatschappij langs kwam. Ik kreeg net een migraine aanval, de medicatie die ik van de huisarts heb gekregen hielp niet echt en het was toch meer confronterend dan ik van te voren had verwacht. We hebben dan ook niet alles besproken maar er is een begin. Het is waarschijnlijk beter alles in kleine stukjes te doen dan in één keer. 

En nu dan de kerstvakantie. Alle baksels zijn tot nu toe mislukt maar zolang ik me goed voel geeft dat niets. En ik heb op de gok drie dagen Düsseldorf voor volgende week geboekt. Jongste had namelijk nog een tripje met mij tegoed en tja, ik voel me nu goed dus niet langer uitstellen. Geen Athene dus met oud en nieuw maar gewoon thuis. Kan ik lekker uitrusten. Met oliebollen. En wie weet, een dansje ;)