lente

Of het nu kwam door alle stress, of omdat ik aan deel één van de tweede kuur was begonnen weet ik niet maar ik voelde me verschrikkelijk  rond de dagen van de verhuizing. Moe, moe en nog eens moe, geen eetlust en duizelig. Maar alles moest door en dankzij vele handen van lieve vrienden en familie is alles goed gekomen. Maar wat is het dan moeilijk om niet meteen alle dozen uit te pakken maar ook je rust te nemen. 

Met het op mijn gemak uitpakken van de dozen kwam ook de rust in mijn lijf weer een beetje terug. Dinsdagavond  voelde ik me eindelijk weer wat beter maar ik geloofde er niet in dat mijn bloedwaardes voldoende zouden zijn voor een volgende chemo. Maar woensdagochtend bleek mijn hb zelfs gestegen naar 6,1. De waarde van de leucocyten was nog te laag volgens de standaard normen maar bij mij wordt nu gekeken naar waarde van de absolute granulocyten. Als dat boven de één zit mag ik de chemo krijgen en dat was inderdaad het geval. Het is me nog steeds niet helemaal duidelijk waarom ik wel en de meeste andere patiënten hun chemo niet krijgen bij zulke lage waardes, maar tot nu toe gaat het goed en heb ik geen vervelende infecties gekregen. Ik heb wel wat meer last van mij rug gekregen maar dat komt waarschijnlijk omdat ik toch stiekem teveel getild heb....

Dus was Middelste, die als enige van de kinderen een week vrij was, niet helemaal voor niets mee gegaan naar het ziekenhuis. Omdat het mooi weer was zijn we gewoon eens op de fiets gegaan en dat is ook wel eens lekker. Na het toedienen van de tavegil viel ik zoals gewoonlijk weer in slaap en toen werd het wel een beetje saai voor Middelste. Dus toen ik de coldcap op had en de chemo liep is zij naar het nieuwe huis gegaan om haar kamer vast een beetje te pimpen met leuke plaatjes.

De coldcap gaat nog steeds op hoewel ik ook steeds meer haar verlies. Maar volgens de verpleegkundige is het nog wel de moeite waard. Er zijn vooral boven op mijn hoofd kale plekken te zien. Jammer dat ik zo klein ben en het dus meer opvalt. Of misschien valt het vooral mezelf op? Gelukkig lijkt de lente nu echt begonnen want reken maar dat het koud is met zo weinig haar op je hoofd. Maar ook met minder haar geniet ik meer dan ooit van alles wat ik meemaak. Alle lieve hulp tijdens de verhuizing, de katten ophalen en bij terugkomst een compleet versierde paasboom aantreffen, met inmiddels "ex" buuv half Utrecht afrijden om spulletjes op te halen, leuke appjes krijgen, plaatjes draaien (het kan weer!), onverwachte bezoekjes, of lunchen op een zonnige dag.....het leven is één groot feest. En dat vindt Takis ook.