Eén ding staat als een paal boven water. Ik doe dankzij (of ondanks) mijn ziekte dingen die ik anders nooit had gedaan. Een blog schrijven, andere mensen mijn huis laten behangen, en bijvoorbeeld het actief weer oppakken van het schrijven van brieven. Sommige mensen vragen zich af hoe het komt dat ik zoveel mensen uit het buitenland ken. Ik zal het maar verklappen, ik zit op een site voor penpals. Sinds een paar maanden krijg ik regelmatig post uit Minneapolis, Wenen en Pamplona. Soms blijft het niet bij schrijven. Mijn vrienden uit Athene heb ik nu al tweemaal ontmoet. En afgelopen weekend kreeg ik bezoek uit Algerije. Mijn wereld lijkt niet kleiner maar juist groter te worden.
Ook doe ik ervaringen op die ik niet had verwacht. Leer mensen kennen die me meenemen naar Zingenvoorjeleven (een koor voor mensen die kanker hebben, of daarmee op de één of andere manier mee te maken hebben). Er vindt een uitbreiding plaats van mijn kennis over bloedwaardes. Ik huur glazenwassers in. Vul kaartjes in voor een te winnen tas met biologische producten bij de Albert Heijn voor vriendin A. en win dat. Draag hippe mutsjes omdat mijn haar tóch blijft uitvallen.
Toch is niet alles even leuk. De eerste afgifte van chemokuur 3 ging ook niet door. Hoewel ik me een stuk beter voelde dan de week ervoor waren de bloedwaardes nog steeds niet voldoende. Vrijdag mocht ik terugkomen, als er plek was. Want ook op de dagbehandeling zijn alle stoelen wel eens bezet. Uiteindelijk mocht het, maar dan kreeg ik wel een VIP behandeling. Omdat alle stoelen bezet waren "moest" ik in het kamertje waar een bed stond en ik de beschikking had over een privé toilet. Dat bed kwam goed uit omdat ik net de dag ervoor een flinke migraine aanval had gehad en ik doodmoe was. Het ongelooflijke was gebeurd; mijn bloedwaardes waren in twee dagen tijd enorm gestegen dus de chemo kon doorgaan. Ik heb heerlijk geslapen op dat bed!
Koningsdag gaf ook een nieuwe ervaring. De eerste keer zonder de kinderen. Ik besloot dan maar meteen ook verstandig te zijn en in de wijk te blijven wat bijzonder goed bevallen is. Nu nog nadenken over de zomervakantie. Alles is zo ingewikkeld geworden. Heb ik behandelingen of niet, hoe kan ik op tijd een Schengen verklaring aanvragen (niemand kan me garanderen dat het net zo snel gaat als de vorige keer) en een klein budget geeft ook niet veel ruimte. Eerst volgende week maar afwachten. Maandag een petscan en vrijdag de uitslag. Omdat ik toenemende pijn in mijn rug heb heb ik er niet veel vertrouwen in. Maar we zullen zien.
Zaterdag 20 juni heb ik in ieder geval al iets te doen. Ik ga mijn loopmaatjes aanmoedigen bij een loopje. Loop ook mee- hardlopen of wandelen- of kom aanmoedigen, of doneer. Het goede doel heb ik nu zelf gezien, en gehoord.
http://www.leeflef.nl/
Geen opmerkingen:
Een reactie posten