vier het leven

Afgelopen zaterdag was het dan zover. Eindelijk weer meedoen aan een loopje. Ik was de week goed doorgekomen. Een beetje zweverig een dagje naar mijn moeder geweest die gelukkig opknapt en een goede dag had. Woensdag zelfs even naar mijn werk geweest! En de dag erna gelucht met vriendin  S. die mij ophaalde met de auto om een pannenkoekje te eten in Lage Vuursche. Wat heerlijk om even een stukje in het bos te kunnen lopen en te filosoferen over van alles en nog wat. Meteen daarna naar met de kat naar de dierenarts. Alles zag er goed uit en inmiddels is hij weer helemaal de oude. En zelfs het slaapfeestje van Jongste (en ja het is bewezen, jongens gaan later slapen dan meisjes en kletsen net zoveel) heb ik overleefd. 

Maar goed, het loopje. Ik was nog steeds heel moe maar dit mocht ik niet missen. Een lotgenoot van mij organiseert elk jaar met haar partner, dit jaar voor de derde keer, een loop genaamd LeefLef. De opbrengst gaat elk jaar naar een doel dat met kanker te maken heeft en dit jaar was dat Zingen voor je leven. Koren speciaal voor mensen die kanker hebben (gehad) of daar mee te maken hebben (gehad). 
http://www.leeflef.nl/
http://www.kankerinbeeld.nl/nav/voor-patienten/zingen-voor-je-leven/

Het was vreemd en emotioneel om te starten en dan te gaan wandelen en niet hard te lopen. Ik werd keihard met mijn neus op het feit gedrukt dat ik dat niet meer kon. Toch was het geweldig. Eerst hebben mijn loop/zingmaatjes mij aangemoedigd en daarna heb ik hen aangemoedigd (zij liepen dus wel hard). Daarna nog een gezellige Amerikaanse picknick waarbij we ontdekt hebben dat dadelbrood erg lekker is. En ondanks een dreigende lucht bleef het droog! Op de achterkant van de medaille staat "vier het leven". En dat is precies wat ik aan het doen ben.

Vandaag weer naar het ziekenhuis. Dat ik de laatste weken van moe naar moeier ging en nog erger was niet zo gek. Mijn Hb was 5,1. Na de chemo (de rest van de bloedwaardes was goed) heb ik een bloedtransfusie gekregen. Eindelijk een oppeppertje! Geen Zometa meer tot ik de oncoloog heb gesproken in juli omdat ik daar last van kreeg en geen extra pijnstillers omdat ik daar ziek van werd. Eerst dus maar eens kijken hoe het weekend gaat verlopen zonder al die extra toeters en bellen. Ik hoop goed want ik heb weer een hoop leuke dingen op het programma staan om het leven te vieren.