verrassing

Ik voelde me al wel iets minder moe de afgelopen week maar geweldig was het nog niet. De pijn is ergens ver weg op de achtergrond nog aanwezig en ik moet geen lange wandelingen gaan maken, maar ik kan weer redelijk functioneren. Sterker nog, ik had een paar topdagen achter de rug. Vriendin J.  kwam me vrijdag met de auto ophalen om lekker te gaan lunchen in Scheveningen. Wat hebben we een geweldige dag gehad met zon, zachte kussens en lekker eten en drinken. Zoals ik op Facebook al melde, dat was kwaliteit van leven! Bovendien merkte ik niets van de Xgeva injectie die ik de dag ervoor toegediend had gekregen. En de dag erna kon ik eindelijk weer een voetbalwedstrijd van Jongste bijwonen (dat ze wonnen  verhoogde de vreugde ook nog eens). 

Toch had ik niet veel vertrouwen in de uitslag van het laatste bloedonderzoek. Ik heb de afgelopen maand zoveel pijn gehad dat ik er van overtuigd was dat de tumormarker gestegen was en dat de oncoloog een botpunctie, chemo of iets anders naars zou voorstellen. En als je pas om 16 uur een afspraak hebt én het is ook nog eens uitgelopen, dan zijn de zenuwen wel goed vertegenwoordigd. Gelukkig had ik Zus bij me met wie ik altijd lekker kan kletsen en die ook op details let zoals schoenen van oncologen (ik had me nog zo voorgenomen om er op te letten, maar door de zenuwen helemaal vergeten; achteraf wist Zus me te vertellen dat ze inderdaad weer dezelfde schoenen aan had).

Op basis van mijn status dacht de oncoloog dat het het beste zou zijn om meteen een nieuwe scan laten maken. Tot ze de lab uitslagen onder ogen kreeg. Dat ik zo moe ben, een hoge hartslag heb en snel misselijk ben is heel makkelijk te verklaren. Mijn hemoglobine gehalte was nog verder gedaald (wat ik vreemd vond want ik was minder moe) en daarom krijg ik vrijdag een bloedtransfusie met twee zakjes bloed. Daarnaast, en dat is iets wat erg ongebruikelijk is zes weken ná de laatste chemo en tijdens een behandelvrije periode, was de tumormarker GEDAALD! Ik wist dat mijn lichaam vaak afwijkend reageert, maar dit was wel een hele leuke verrassing. Omdat ik me nu vrij goed voel gaat de oncoloog me over twee weken bellen. Als alles dan nog steeds goed aanvoelt krijg ik half oktober een nieuwe petscan, anders direct. 

Het goede nieuws hebben Zus en ik natuurlijk meteen gevierd bij de Griek, kon ik eindelijk genieten van Grieks eten. En stiekem ook een ouzootje gedronken. En 's avonds heel blij gezongen tijdens de koor repetitie met kerstnummers (ja, nu al!). Er is nu trouwens ook een wiebrengtPauliennaardekoorrepetitietaxigroepje zodat ik elke week door iemand met een auto naar de koor repetitie gebracht word en ik zelf niets hoef te regelen. En daar word ik dan ook weer heel blij van!