Als je weet dat je nog maar weinig tijd hebt ga je vanzelf nadenken over de vraag wat je nog graag zou willen meemaken, doen of hebben. Natuurlijk doe je dat anders ook wel en ik heb ook altijd wensen in mijn leven gehad die ik heb vervuld of die ik in de toekomst dacht te gaan vervullen. Ik wenste al vroeg moeder te worden en dat is gelukt (wat overigens niet zo vanzelfsprekend was). Ik ben daar tot op de dag van vandaag nog zielsgelukkig mee en P. dankbaar voor. Ook wilde ik vanaf mijn 20e al zo graag een keer Pompeii bezoeken. Waarom het zo lang heeft geduurd weet ik niet maar in het voorjaar van 2013 heb ik dat samen met zus E. eindelijk gedaan. Waarschijnlijk omdat mijn favoriete uitspraak sinds de eerste diagnose was "Later is nu". Een andere grote wens, te lezen in de vriendenboekjes van de kinderen, was gezond oud worden en oma kunnen zijn. Dat zal niet gaan lukken. Net als de droom om in Griekenland te gaan wonen als de kinderen volwassen zijn. Ook gaat het niet meer lukken om een paar maanden als vrijwilliger op Zakynthos te werken met zeeschildpadden.
Maar er zijn nog een heleboel dingen die wél kunnen en daar focus ik me op. Niet omdat ik nu zo nodig ook een lijstje wil afwerken ( ik ga waarschijnlijk ook niet alles van het lijstje doen). Voor mij is het meer een lijst van ideeën, dingen die het leven nog leuker maken en dingen om naar uit te kijken. Er zijn namelijk al genoeg zaken die niet leuk zijn.En ik ga die lijst met jullie delen voor het geval er mensen zijn die me kunnen helpen een aantal van die voor mij leuke dingen ook echt uit te laten komen. Waarbij ik meteen het advies wil geven aan iedereen om zo'n lijst te maken en af en toe iets van de lijst te gaan doen. Want later is nu.
* Nog één keer met de kinderen op vakantie naar Griekenland. Nou, dat heb ik al gedaan in augustus 2015. Check.
* Roeien op de Kromme Rijn. Trouwe lezers van dit blog weten dat ik ook dat inmiddels heb gedaan.
* Back gammon leren spelen. Eén van de oudste spelletjes die er bestaan en ik weet niet hoe het gaat. Dat kan niet natuurlijk.
*Op een scooter door Rome rijden. Nog een week om iemand te vinden die me een korte uitleg wil geven over hoe een scooter eigenlijk werkt (want nee, ik heb ook nog nooit op een scooter gereden, laat staan in Rome)
*Plaatjes leren mixen
*Concert van Jamiroqaie bijwonen (moet ie wel eens een keer naar Europa komen....)
*Zingen met een band
*Vlieland bezoeken (het enige Waddeneiland waar ik nog niet ben geweest)
*Naar Istanbul
*Met Jongste alle dierentuinen van Nederland bezoeken.
*De piramides in Egypte zien
*Marokko zou ook leuk zijn....de woestijn vooral!
*Naar een concert van Mayer Hawthorne. Gaat gebeuren, op 6 november. In Paradiso nog wel. Ben zo blij!!!!
*Joint roken....die bewaar ik voor als de morfine niet meer werkt.
Verder heb ik alweer een plannetje in mijn hoofd om naar Griekenland te gaan in het voorjaar. Of dat echt kan gaan gebeuren weet niemand, en dat geldt eigenlijk voor de meeste dingen. Alles hangt af van de scans en de uitslagen en de behandeling die daar op volgt, indien dat nog mogelijk is. Zoveel is er namelijk niet meer. Ik kijk nu steeds drie maanden vooruit. Maar dromen over een Grieks eiland kan natuurlijk altijd.
Daarnaast zijn er nog een aantal andere dingen die ik standaard doe om van het leven te genieten. Lekker in mijn tuin zitten. Genieten van een serie. Met mijn katten knuffelen. Lunchen, taartjes eten, ijsjes eten of thee drinken met fijne mensen om me heen. Bij voorkeur op leuke locaties zoals het strand of het bos. Zingen. En wat ik ook zover mogelijk af wil krijgen zijn de boeken die ik schrijf voor de kinderen over hun leven. Die van Oudste ligt nu bij de drukker! Voor een ziek iemand heb ik het eigenlijk best druk. Met slapen, ziekenhuisbezoeken en andere zaken. En ik ben van plan dat voorlopig zo te houden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten