Athene

En toen zat ik in Athene. Waarom ik een Schengen verklaring bij me had weet ik niet want niemand vroeg er naar. Alsof je een kaartje hebt gekocht maar niet gecontroleerd wordt. Het weer bij aankomst was fantastisch, het appartement goed en het gezelschap geweldig. Wat heb ik toch een lieve vriendinnen in Athene. 

De hele week heb ik me fantastisch goed gevoeld. Extra pijnstilling had ik niet nodig, sterker nog, ik heb meer gelopen dan de afgelopen maanden. De laatste twee dagen begon mijn rechterheup wel wat te protesteren maar dat is begrijpelijk na al dat getraploop in de metro stations.  

Grieken, althans degenen die ik ken, gaan heel anders om met de wetenschap dat ik ziek ben dan Nederlanders.'Natuurlijk ga je niet dood en we gaan er alles aan doen om je gezond te krijgen'. Er wordt dagelijks voor me gebeden, kaarsjes worden gebrand en ik ben thuisgekomen met allerlei gezonde kruiden en potten tahin in allerlei smaken. 

De meest bijzondere ervaring was wel dat ik in een klooster ben geweest waar de stoffelijke overblijfselen van de Heilige Efraim liggen. Eén vriendin van mij die het ontzettend druk had maakte tijd om me daar heen te rijden (een uur rijden, in Nea Makri). We hebben gebeden bij het graf van deze Agios Efraim, die al voor vele wonderen heeft gezorgd. Ook kreeg ik met olie kruizen op mijn gezicht en hebben we kaarsjes gebrand. We waren beiden erg emotioneel. 

En of je er nu in gelooft of niet, mij heeft dit alles me veel kracht gegeven. En ik zal ook zeker de Griekse man benaderen die veel weet over voeding en kruiden waarvan een andere vriendin mij de contactgegevens heeft gegeven. Ik ga de chemokuren en de medicijnen die ik van de specialist krijg niet uit de weg maar ik geloof zeker in de kracht van andere geneeswijzen. Al is het maar ter ondersteuning. En na deze week ben ik gesterkt in het idee dat ik nog heel lang zal leven.