niks aan de hand....

Wat heb de laatste tijd toch vreemde gedachtes. Ik stond op het station van Woerden om over te stappen en dacht "hoeveel van deze mensen die ik nu zie zouden er over tien jaar nog zijn? Hoeveel mensen die ik nu zie zijn net als ik ongeneeslijk ziek?" Vroeger dacht ik daar nooit aan. Maar aan mij zie je ook niets aan de buitenkant. En ik voel me ook helemaal niet ongeneeslijk ziek. Ik wil er ook helemaal niet aan denken en dat lukt over het algemeen best aardig. Tot er weer meer pijn komt en je met je neus op de feiten wordt gedrukt dat het niet beter gaat worden. En dat ik elke keer weer medicijnen moet halen werkt ook niet echt mee om het te "vergeten".

Met de dames van de apotheek begin ik overigens wel een band op te bouwen en ik ben er deze week achter gekomen dat ik dat acht jaar geleden blijkbaar ook al had gedaan. Aan één van de assistentes vertelde ik dat de hoeveelheid pijnstillers waarschijnlijk alleen maar groter zou worden en ze zei, je bent toch niet weer zo ziek. Wist ze gewoon nog dat ik zo lang geleden borstkanker had gekregen en nee, dat las ze niet van haar schermpje! Ze was zichtbaar aangedaan toen ze het hele verhaal hoorde. 



Toch ga ik voor ontkenning want dit verdedigings- mechanisme  bevalt me nog wel. Veel leuke dingen doen dus en net doen of er niets aan de hand is. Het leven met humor leven. 

Nog negen dagen en dan vlieg ik naar Athene. Alsof er niets aan de hand is hoewel ik waarschijnlijk niet was gegaan als er niets aan de hand was. In ieder geval niet nu al. Over acht dagen, de dag ervoor dus,  krijg ik de uitslag van de petscan en het bloedonderzoek dat ik over vijf dagen heb. Ik verwacht geen goede uitslag. De pijn is toegenomen en de knobbel in mijn borst groter geworden. Maar wat de uitslag ook zal zijn en hoe ik me ook zal voelen, ik ga. Even flink wat mooie herinneringen maken. 

met dank aan Oudste die soms 

zulke leuke dingen appt!