woensdag 19 november 2014

vrienden

Maandag heb ik de laatste bestraling gehad. Ik ben alle keren gebracht en gehaald, en had het gezelschap van een vriendin, kennis of zus. Gereden door mensen die het heel spannend vinden om te rijden maar het voor mij wel deden. Gereden door zus die daar meer dan 60 km voor moest rijden. Gereden door een mede koorlid, gewoon omdat het kon. En die me na de laatste bestraling spontaan meenam naar het bos, mijn bos. Wat was het mooi, de herfstkleuren van de bomen in de zon. Jammer dat ik te moe was om er daadwerkelijk te wandelen maar toch, het was genieten. 

In slechte tijden leer je je vrienden kennen  zeggen ze wel eens. Nou, de vrienden die ik heb zijn echte vrienden en zelfs mensen die wat verder van me af staan blijken me veel steun te kunnen geven. Af en toe komt er toch ineens weer een kaartje, een appje, een telefoontje. En er wordt van alles georganiseerd en afgesproken, allemaal voor mij?!!! Een lunch,een avond dance classics (van dansen zal het wel niet komen, maar kijken naar dansende mensen kan ook heel vermakelijk zijn), naar de film met mijn loopgroepje (want hardlopen kan ik niet meer dus wordt er 'gewoon' even iets anders georganiseerd).

En dan, vanuit onverwachte hoek, kom er ineens iets waar de tranen van over mijn wangen lopen en dat me echt helpt en zal helpen. Een foto van een tweeling op mijn werk met een zo lieve tekst achterop. ".....we willen je graag deze foto geven zodat je naar ons kunt kijken als je je niet zo lekker voelt.....". Het hebben van kanker is verschrikkelijk maar tegelijkertijd geeft het mij ook zo veel goeds. Dat klinkt raar maar zo voelt het wel.

De pijn is deze week minder. Dat heb ik al eens eerder meegemaakt dus ik ga nog niet juichen, maar ik hoop dat dit het begin is van verbetering. Ik ben wel ontzettend moe, en misselijk. En emotioneel, zeker nu ik dit stukje type en op de achtergrond de televisie aanstaat met "Sta op voor kanker". Is er iemand die het droog heeft gehouden?

Geen opmerkingen:

Een reactie posten