Eerst kreeg ik een zakje met dexametason en ondansetron (anti misselijkheidsmedicijnen) aan mijn kapstok hangen. Daarna volgden nog twee zakjes met anti allergie medicijnen waar je slaperig van kon worden (wat ook gebeurde, mijn ogen vielen steeds dicht). Inmiddels was er een vrouw naast me komen zitten, een doorgewinterde gast van de dagbehandeling met een soortgelijke achtergrond en ook bijzonder positief in het leven staand. Het werd zowaar echt gezellig.
Na het doorspoelen van het infuus kreeg ik de coldcap op. De eerste 15 minuten waren niet echt prettig te noemen, het is natuurlijk nogal koud als het onder het vriespunt is op je hoofd maar het went ook wel. Na een tijdje kreeg ik het wel erg koud en ik was blij dat ik een warme sjaal om had en mijn dekentje van huis had meegenomen. Ik had natuurlijk ook een deken van het ziekenhuis gekregen maar dat zijn meer een soort veredelde lakens, niet echt dik. Nu schijnen ze met een dekbedden experiment te zijn begonnen waar ik me bij deze voor aanmeld. Dat ze dat niet eerder hebben bedacht....
Ik moest 45 minuten wachten voor de daadwerkelijk chemo gegeven kon worden omdat mijn hoofd goed afgekoeld moest zijn. Inmiddels had ik alle lieve berichtjes op Facebook en emailtjes gelezen die me erg goed deden! Ik was niet alleen.
Tijdens het indruppelen van de chemo heb ik maar een beetje zitten suffen tot om kwart over 11 (ik vond het wat vroeg) de gastvrouw langskwam met de lunch. Hoewel ik geen trek had heb ik toch maar voor een crackertje kaas gekozen. Als ik dat hierna nooit meer lust is dat geen ramp. Negen jaar geleden lustte ik namelijk niets meer wat ik tijdens het indruppelen van de chemo had gegeten. Ik had wel bedacht om deze keer veel te drinken. Nou dat heb ik geweten want ik moest constant plassen. Op de afdeling hebben ze twee toiletten. Eén voor voordat je de chemo hebt gekregen, één voor tijdens en na het indruppelen van de chemo. De eerste een uitdaging als je je infuus kapstok mee moet nemen naar binnen, de tweede lekker ruim.
Inmiddels werd het aardig stil op de afdeling. Ook de aardige vrouw naast me was al klaar, maar ik zat er nog. Toen de chemo klaar was en het infuus eruit mocht moest ik nog 45 minuten met de coldcap op zitten. Ik heb de stoel plat gelegd (het zijn van die luxe verstelbare stoelen met afstandsbediening waarvan ik na al die petscans wel weet hoe ze werken) en heb een dutje gedaan.
Rond 14 uur was ik dan eindelijk helemaal klaar. Thuis ben ik op de bank gaan liggen en wachtte tot ik misselijk werd. Maar dat gebeurde niet! Ik was alleen slaperig en heb veel dutjes gedaan. Het is dat mijn wangen rood zijn (bijwerking) anders zou je bijna denken dat ze me water hebben gegeven. Wat een verademing, en wat een verschil met negen jaar geleden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten