total los

Natuurlijk was het te mooi om waar te zijn, hoewel deze chemo stukken beter te verdragen is dan die van negen jaar geleden. Maar het blijft vergif wat in je lichaam stroomt en dat betekent hard werken. Ik ben dan ook ongelooflijk moe. Dat ik daarnaast veel last heb van mijn darmen helpt ook niet echt mee. Kramp, kramp en nog eens kramp. Woensdag maar eens vragen of dat een normale reactie is en vooral, of daar iets aan te doen is. Gelukkig zijn de eerste twee dagen voorbij en dat betekent dat iedereen weer op hetzelfde toilet mag.Vanwege resten van de chemo die het lichaam verlaten moest ik namelijk kiezen of ik na elk toiletbezoek alles schoon zou maken (bij voorkeur zelf natuurlijk), of dat ik me één toilet zou toe eigenen voor twee dagen. Dat was een makkelijke keus. 

Juist deze week is P. er niet dus moet ik alles alleen doen, met de kinderen. Gelukkig kunnen die ook afwassen maar er zijn toch altijd dingen die gewoon doorgaan. En die ík door laat gaan hoewel het misschien niet zo verstandig is. Ik ben gister "gewoon" naar een bezichtiging van een huis geweest, heb "gewoon"de was gedaan, "gewoon" gekookt en "gewoon" naar een muziektheater voorstelling geweest. Het voelde raar om met de auto naar de bushalte te worden gebracht maar dat was zeker niet overbodig. En hoewel ik na de voorstelling letterlijk "total los" was was het ook weer een mentale oppepper. 

Ik blijf het moeilijk vinden om dingen niet te kunnen. En als Jongste  op zaterdagochtend hoopvol vraagt "kom je weer bij de tweede helft kijken?" en je als antwoord "nee, daar ben ik te moe voor" moet geven en vervolgens zijn beteuterde gezicht ziet dan wordt het er niet makkelijker op. Maar er komen vast weer betere tijden met meer energie of andere momenten waar je minder energie voor nodig hebt.