
Juist deze week is P. er niet dus moet ik alles alleen doen, met de kinderen. Gelukkig kunnen die ook afwassen maar er zijn toch altijd dingen die gewoon doorgaan. En die ík door laat gaan hoewel het misschien niet zo verstandig is. Ik ben gister "gewoon" naar een bezichtiging van een huis geweest, heb "gewoon"de was gedaan, "gewoon" gekookt en "gewoon" naar een muziektheater voorstelling geweest. Het voelde raar om met de auto naar de bushalte te worden gebracht maar dat was zeker niet overbodig. En hoewel ik na de voorstelling letterlijk "total los" was was het ook weer een mentale oppepper.
Ik blijf het moeilijk vinden om dingen niet te kunnen. En als Jongste op zaterdagochtend hoopvol vraagt "kom je weer bij de tweede helft kijken?" en je als antwoord "nee, daar ben ik te moe voor" moet geven en vervolgens zijn beteuterde gezicht ziet dan wordt het er niet makkelijker op. Maar er komen vast weer betere tijden met meer energie of andere momenten waar je minder energie voor nodig hebt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten