Inmiddels eet ik weer, maar helaas is de pijn die was toegenomen niet weggegaan. Pijn in mijn nek en pijn in mijn ribben. Het hoesten maakte het er niet beter op. Ook ontdekte ik een knobbeltje in mijn nog overgebleven borst. Dus vandaag heb ik het ziekenhuis maar weer gebeld. Deze keer heb ik niet gevráágd of ik de oncoloog kon spreken maar gezégd dat ik haar wil spreken. Nu kon ik in de namiddag zelfs langskomen! In een ziekenhuis vol kerstbomen, gezellig hoor.
Inderdaad voelde de oncoloog ook een knobbeltje, heel klein, en daarnaast een klein schijfje. Wat niets hoeft te betekenen maar met je lichaam vol kanker is de kans wel klein dat het een goedaardig bultje is. Het enige wat ik dacht was eigenlijk "joepie, nu kunnen ze simpel een punctie doen en hoef ik misschien niet weer zo'n vervelend bot biopt". Zo heeft elk nadeel zijn voordeel.
Morgen, of eigenlijk elk moment dat mij uitkomt want het is een soort inloop, mag ik terugkomen voor een mammografie en een echo geleidende punctie.Zo'n punctie heb ik acht jaar gelden ook gehad. Het ziet er eng uit maar stelt niet zoveel voor. In ieder geval niet als je het vergelijkt met een bot biopt. De pet/ct scan wordt vervroegd en de oncoloog en ik hopen dat het deze week nog gaat lukken. Omdat ik de laatste patiënt was en alles al gesloten weten we dat pas morgen. De assistente achter de balie heeft er in ieder geval alles aan gedaan om te zorgen dat het morgen geregeld gaat worden. En we hebben ook nog lol gehad om alles in goede banen te leiden. Het is vreemd maar nu ik weet dat alles weer goed bekeken gaat worden voel ik me ook weer sterker. Even niet meer afwachten is fijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten