petscan nummer 2

De petscan ging deze keer wonderbaarlijk goed. In één keer het infuus erin en er niet eens een blauwe plek aan over gehouden. De verpleegkundigen wisten nog precies wie ik was en waar ze wél konden prikken. De ruimte waar ik een uur moest rusten en niks mocht doen was deze keer lekker warm. Ik zei voor de grap dat ik even een uurtje naar het strand ging om relaxed te gaan liggen. En wat zag ik toen ik daar lag?! Ventilatie roosters in de vorm van zonnen! Dat was me de vorige keer helemaal niet opgevallen. 

Sommige mensen hebben een tablet valium nodig om dit onderzoek te ondergaan (vooral als je claustrofobisch bent kan het bijzonder spannend zijn), ik had het gevoel een ontspanningsoefening achter de rug te hebben toen het scannen klaar was. Dat kan dus als je heel mindfullness in de scan ligt. Niet dat ik me daarna nu fysiek zoveel beter voelde. De pijn in mijn ribben wordt nu minder maar nu is het weer mijn nek die enorm veel pijn doet. Ook mijn heupen beginnen weer stijver te worden. Ik verwacht dan ook niet dat deze petscan een gunstig beeld gaat geven. 

Eindelijk weer thuis (de hele petscan procedure duurt zo'n twee uur) maar eens lekker op de bank Libelles lezen die ik elke keer van mijn moeder krijg. Na vier dagen in het ziekenhuis te zijn geweest deze week even iets anders aan mijn hoofd. Dacht ik. Zie ik ineens het halve team van de mammapoli in een advertentie in de Libelle staan. Rechts mijn chirurg, in het midden links de mammacare verpleegkundige die ik deze week sprak. Gelukkig droom ik er nog niet over.