bijzonder

Dat ik bijzonder ben weet ik al heel lang. Ik heb een raar aan elkaar gegroeide oorschelp, run al bijna 16 jaar een gezin zonder auto en ik houd van Arabische muziek. In feite is iedereen natuurlijk bijzonder en uniek. Maar op de een of andere manier komt dat bij mij ook naar voren bij onderzoeken. En dan kan het voorkomen dat je een ietwat bijzondere uitslag krijgt die je niet verwacht. 

Het bot biopt dat ik vorige week kreeg was niet echt prettig te noemen. Dat dat ook allemaal nogal onverwacht plaatsvond was ook niet fijn. En nu blijkt dat ze in het stukje bot dat ze hebben weggehaald geen kankercellen hebben aangetroffen. Ondanks allerlei berekeningen en een robot komt dat wel eens voor, in enkele gevallen. Kanker heb ik wel, ik heb vandaag bij de oncoloog de scans gezien en het is overduidelijk dat er activiteit in mijn botten is die daar niet hoort. Bovendien was de tumormaker voor borstkanker iets van 560 (het precieze getal ben ik vergeten) dus daarmee is wel bewezen dat ik uitgezaaide borstkanker heb.

Het was al bijzonder dat ik (pas) na 8 jaar uitzaaiingen van de borstkanker kreeg, het is nu bijzonder dat er geen kankercellen in het bot biopt te vinden waren dus ik ga nu ook voor een bijzonder lange levensduur. En het gesprek met de oncoloog vandaag heeft me gesterkt in dat idee. Ze klonk positief, sprak over jaren en vele behandelmogelijkheden. 

Binnen twee weken zal ik één of een paar bestralingen krijgen van mijn heup/bekken. Over 6 weken wordt er weer geprikt op de tumormarker CA15-3 en dan weten we of de Lucrin en Tamoxifen hun werk goed doen.  Alle bijwerkingen neem ik graag voor lief. 

P. is meegegaan naar het ziekenhuis vandaag. Dat is voor hem niet makkelijk; hij heeft altijd al een aversie tegen ziekenhuizen gehad en daarom waardeer ik het des te meer. Als we thuiskomen zit (hangt?ligt?) oudste met twee vriendinnen, middelste en jongste op de bank. Wat heb ik toch een prachtleven. Dat gaan we morgen maar eens vieren. Bij de Griek natuurlijk.