een tweede baan

Met de kanker heb ik er meteen een tweede baan bij gekregen. Het is ongelooflijk hoeveel tijd er gaat zitten in ziekenhuisbezoeken en vooral ook in het communiceren over die bezoeken. Ziekenhuizen hebben de kunst om altijd te bellen op tijdstippen die niet goed uitkomen zodat je (in het gunstigste geval) vage voicemail berichten af moet luisteren en je je vervolgens door een keuzemenu mag worstelen wanneer je terugbelt. Waarbij je steevast moet wachten en voor je het weet 10 minuten verder bent. En natuurlijk weten ze het weer zo te plannen dat je op exact hetzelfde tijdstip zowel in het ene als in het andere ziekenhuis moet zijn. En daar mag je dan ook weer achteraan bellen....

En dan hebben we nog al die medicijnen waar je aan moet denken. Zo zag ik ineens dat de botversterkers bijna op waren. Snel een herhaalrecept aangevraagd en gelukkig kan dat tegenwoordig vrij gemakkelijk via internet. Maar je moet het wel even doen en ja, je zal de medicijnen toch ook op moeten halen bij de apotheek. Waar blijkt dat één van de andere recepten niet klopt ("moet u het zelf innemen want ja, hier staat dat het om vloeistof gaat die ingespoten moet worden"). Het lijkt wel of niets in één keer goed kan gaan en het kost enorm veel energie en tijd om alles wel goed te krijgen. 

Maar uiteindelijk is alles dan gelukt (bijna, morgen hoop ik de juiste medicijnen te krijgen die ik voor de bestraling nodig heb). Aanstaande vrijdag heb ik mijn eerste bestraling. Niet zoals ik had aangevraagd na 15 uur, maar om 13.30 uur. Na een beetje doorzeuren bleek dat het hele schema al bekend was zodat ik nu weet dat negen van de tien bestralingen niet op het tijdstip plaatsvinden dat ik had aangevraagd. Joepie.

Ik zal  tien dagen lang een uur heen en een uur terug mogen reizen met de bus voor 10 minuten bestraling. Jammer dat mijn twee weken gratis krant abonnement dan net is afgelopen. Hoewel, van de extra bijlage van vandaag werd ik niet heel enthousiast. De AD lezers onder jullie weten het wel.Voor de anderen: het thema van de bijlage is "de dood". Maar ach, lezen in de bus, en zeker na een bestraling, is sowieso geen succes is mijn ervaring dus ik neem lekker mijn Ipod mee. Word ik heel wat vrolijker van.